De Enschedese olijfboomcampagne voor Palestina kent een goede start.
Minstens veertig mensen hebben in twee weken tijd geld overgemaakt voor een boom à 20 euro. Ze komen alle in de nieuwe olijfgaard ‘Hope from Enschede (NL)’ op de Westelijke Jordaanoever. Komend voorjaar gaat de aanplant de grond in. Door het succes is het doel nu verlegd naar honderd bomen.
De Palestina Werkgroep Enschede steekt met de campagne boeren ter plekke een hart onder de riem. De mensen raken door de Israëlische bezetting en uitbreiding van nederzettingen steeds meer bestaansgrond kwijt. Voor de boeren is de olijfboom (olie en zeep) een belangrijke bron van inkomsten .
De actie vanuit Enschede is in nauwe samenwerking met de landelijke stichting Plant een Olijfboom en haar internationale partners. Sponsoring kan via www.planteenolijfboom.nl/olijfgaard-enschede
Met een steuncampagne onder de Enschedese bevolking hoopt ze minstens veertig bomen in Palestina aan te planten. Het is de aanzet voor een olijfgaard die als naam draagt ‘Hope from Enschede’. Komend voorjaar gaat de eerste aanplant de grond in.
U kunt voor 20 euro één olijfboom sponsoren.
De
olijfboom staat
voor hoop, vrede en verzoening. De
olie ervan is een belangrijke bron van inkomsten voor de Palestijnse
boeren.
Nieuwe
aanplant is een teken van hoop en draagt daadwerkelijk bij aan het
verbeteren van hun bestaan.
In oktober 2019 hield de Groninger landbouwer en vredesactivist Johan Feitsma (75) in de Enschedese Bibliotheek een boeiende lezing over de Palestijnse boeren en hun olijfgaarden. De steuncampagne is een vervolg daarop.
Het project voor de Enschedese olijfgaard is in nauwe samenwerking met de Nederlandse Stichting Plant een Olijfboom en haar internationale partner Keep Hope Alive – Olive Tree Campaign. Beide staan voor een rechtvaardige vrede in Palestina en Israël, met gelijkwaardigheid voor alle inwoners, inclusief Palestijnse vluchtelingen.
Palestijnse
boeren raken door de bezetting van de Westelijke Jordaanoever steeds
meer land kwijt. Vijftig-
tot zestigduizend bomen zijn voor hen ontoegankelijk door de Muur die
de Israëlische regering bouwt. Ook uitbreidingen van de illegale
Israëlische nederzettingen en de aanleg van snelwegen die deze met
elkaar en met Israël verbinden hebben het rooien van duizenden bomen
tot gevolg gehad.
Sinds
2004 zijn vanuit Plant Een Olijfboom bijna 48.000 bomen gesponsord.
De stichting merkt een groeiende bereidheid tot steun aan de
Palestijnen. Alleen al dit jaar is er voor minstens 16.000 bomen
gedoneerd.
Mensen
die een boom sponsoren, krijgen een certificaat. Bovendien kunnen ze
via ‘track & trace’ zien waar en bij welke boer de boom is
geplant. Hiervoor is een speciale database ontwikkeld.
De Palestina Werkgroep Enschede wil hoop planten in Palestina. Teken svp in voor de olijfgaard ‘Hope from Enschede’.
“We weten maar al te goed dat onze vrijheid niet compleet is zonder de vrijheid van de Palestijnen.” (Nelson Mandela, eerste president van Zuid-Afrika na de Apartheid (1994-1999).
Voor aanhangers van apartheid en racisme is het weer smullen, de apartheidsaardappels zijn er weer. Nog steeds gepromoot door Albert Heijn. Helaas vanwege het coronavirus geen actie hier tegen in Enschede.
De Nieuwe Oogst , een blad voor boeren en tuinders, bericht ook over onze aardappelactie van vorig jaar. Albert Heijn wordt aangehaald: ‘Deze aardappelen uit Israël zijn niet afkomstig uit enig bezet gebied en voldoen aan het Albert Heijn-teeltprotocol. Ze zijn geteeld en geoogst in de Negev-woestijn en komen dus uitsluitend van Israëlisch grondgebied.’
De actie Prik geen Palestijn aan je vork is nog onverkort actueel, zeker met de plannen van de Israëlische regering om grote delen van de Westelijke Jordaanoever te annexeren. Daarom blijven wij oproepen om geen Israëlische aardappels te kopen.
In de Tubantia van 31 januari 2020 geeft de hoofdredactie duidelijk aan dat ze dit een belediging van de Palestijnen vinden:
Het vredesplan van de Amerikaanse president Donald Trump biedt nauwelijks hoop op beëindiging van het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Alleen al omdat een van de twee essentiële partijen nooit betrokken is geweest bij deze poging het vredesproces in het Midden-Oosten weer tot leven te wekken. Trump zelf roemt zijn voorstel als ‘deal van de eeuw’. Maar het is ogenschijnlijk niet veel meer dan een handreiking naar de huidige Israëlische regering en een regelrechte belediging voor de Palestijnse Autoriteit.
Het vredesplan is in meerdere opzichten een gemiste kans. De Israëlische premier Netanyahu ziet Trump als ‘grootste vriend van Israël ooit in het Witte Huis’. Die invloed had Trump kunnen aanwenden om het land te dirigeren naar de onderhandelingstafel met de Palestijnen, om tot een realistisch akkoord te komen. De gedachte van de zogenoemde tweestatenoplossing, vermoedelijk de enig werkbare uitkomst, en een logische herverdeling van de twistappel Jeruzalem hadden aanknopingspunten kunnen bieden om de verziekte verhoudingen te verbeteren.
Het tegendeel dreigt nu. Het onacceptabele voorstel sterkt Israël in de onverzoenlijke houding, zoals rond het annexeren van een deel van de bezette gebieden. Het slaat een nog diepere kloof tussen de Palestijnen en de Verenigde Staten, die al zeer wantrouwend tegenover elkaar staan. Deze gevolgen brengen een oplossing voor het conflict niet dichterbij, zo moet worden gevreesd.
Trump zal zonder twijfel hebben geweten dat zijn voorstel voor de Palestijnen onacceptabel is. Waarom hij dit dan toch op glorieuze wijze heeft willen presenteren, is een mysterie. Wellicht gelooft hij in wonderen. Een wonder is ook precies wat nodig is om vrede in het Midden-Oosten mogelijk te maken.
