Maand: mei 2019

Vooraf kreeg deze derde zaterdag-op-rij de AH-bedrijfsleider in Glanerbrug de beweegredenen van de Palestina Werkgroep Enschede uitgelegd. Opdat hij wist van de oproep voor zijn deur om geen Apartheidspiepers te kopen. ‘‘Jullie stonden hier vorig jaar toch ook? Als je wilt, kun je hier straks binnen koffie drinken.’’ Geen onsympathiek welkom in het grensdorp.

Menig Duitse passant wandelde, wenkbrauwen fronsend, langs de mannen met hun opvallende sandwichborden ‘Koop geen Israëlische aardappelen’ en ‘Prik geen Palestijn Aan Je Vork’.

• 

• 

Dat de Duitse Bondsdag een week eerder de BDS-actie als anti-semitisch had geoormerkt, was bekend. Niet dat ruim zestig Israëlische en Joodse academici zich fel tegen deze uitspraak van de Oosterburen hebben uitgesproken.

Wetend of onwetend, ook in Glanerbrug roept de aardappelboycot bij het winkelend publiek reacties op van uitgesproken tegen, dan wel voor. Minstens vijftig flyers konden worden uitgedeeld. Vaak bleef het contact beperkt tot een vriendelijke groet, zoals van die ene man. Pas toen hij voorbij was, was de tekst achter op z’n jack te lezen: ‘’Camp David’. Zou hij geweten hebben van het destijds in de VS gesloten en veelbelovende Camp David Vredesakkoord (1978), tussen Egypte en Israël, omtrent de toekomst van Palestina?

Zaterdag 18 mei hebben vier mensen actiegevoerd voor BDS bij de Albert Heijn in de Helmerhoek. Direct aan het begin spraken we met de bedrijfsleider die meldde dat hij inderdaad veel verschillende soorten Israëlische aardappelen verkoopt, maar geen invloed heeft op het inkoopbeleid van Albert Heijn, wat natuurlijk niet helemaal waar is.

De actie had een rustig verloop, een divers publiek. Een meisje zei in het Engels geen Nederlands te lezen. Een ander vroeg waarom over er niets te lezen is in de media over wat wij vertellen. Al met al zijn er weer een flink aantal flyers uitgedeeld en gesprekken gevoerd over de onderdrukking van de Palestijnen.

De eerste actiedag, vandaag 11 mei, van de campagne “Prik geen Palestijn aan je vork” van de Palestina Werkgroep Enschede, kon meteen op landelijke aandacht rekenen. Op de website van Christenen voor Israël stond op vrijdag 10 mei reeds een verklaring van opperrabbijn Binyomin Jacobs en dat bericht stond op haar beurt zaterdagochtend op de website van het Reformatorisch Dagblad.

Dat de actie op “een steenworp afstand” van de Enchedese synagoge en “in de onmiddellijke nabijheid” van het Mauthausenmonument zou staan, zoals rabbijn Jacobs schrijft en klakkeloos door de genoemde websites wordt overgenomen (in het RD zelfs met een foto van de synagoge), is pure misleiding van het landelijke publiek. Hemelsbreed is de afstand tot de Albert Heijn vestiging waar vandaag geflyerd werd bijna een kilometer en de actie richt zich ook helemaal niet tegen de joodse gemeenschap in Twente of waar dan ook, maar tegen de Israëlische regering en haar bezettings- en apartheidspolitiek. De vijf Albert Heijn vestigingen waar de komende zaterdagen nog geflyerd zal worden, liggen alle vijf op nog grotere afstand van de synagoge.

Ook het winkelend publiek heeft heel goed door dat het om Israël gaat en niet om de joodse gemeenschap. Diverse gesprekken die de flyerende leden van de werkgroep met mede- èn tegenstanders hadden gingen dan ook vrijwel uitsluitend over het beleid en de handelwijze van de Israëlische regering.

Bijzonder interessant was het gesprek met een Nederlandse militair die bij de marine werkzaam is en vertelde dat hij vrij recent nog met zijn marine-eenheid voor de kust van Israël en Gaza heeft gepatrouilleerd. Naast Nederlandse militairen en medewerkers van de Militaire Inlichtingen- en VeiligheidsDienst waren ook militairen van de Israel Defense Forces en de Mossad op het schip werkzaam en werd intensief samengewerkt. Ook zouden volgens hem afzwaaiende Nederlandse militairen dienst hebben genomen bij de IDF. Zo kwam – naast de consumptie van Israëlische aardappelen – nog een heel ander voorbeeld van Nederlandse ondersteuning van de Israëlische politiek aan de orde. En zo zie je ook maar weer, hoe informatief straatacties kunnen zijn.

De Palestina Werkgroep Enschede roept op geen aardappelen uit Israël te kopen. Vanaf zaterdag 11 mei voeren leden daarvoor actie in winkelcentra. Ze zijn getooid met sandwichborden waarop de teksten ‘Prik geen Palestijn aan je vork’ en ‘Koop geen Israëlische aardappelen’. Komende zaterdag is de start aan het Van Heekplein. Passanten krijgen flyers uitgedeeld met daarop nadere toelichting.

Koop geen Israëlische aardappelen

De Palestina Werkgroep Enschede sluit aan bij de internationale campagne voor boycot, desinvestering en sancties, gericht tegen het beleid van de Israëlische regering. Al jaren lang roepen Palestijnse maatschappelijke organisaties (het zijn er minstens 170) op geen Israëlische producten te kopen. Hun appèl klinkt in navolging van destijds de internationale boycot van de Apartheid in Zuid-Afrika.

“Door geen Israëlische aardappelen te kopen (ook sinaasappelen, dadels, avocado’s enz.), laat u weten het niet eens te zijn met de Israëlische bezetting van Palestina. U kunt deze producten makkelijk laten liggen; er zijn in de supermarkt genoeg aardappelen uit andere landen te koop,” aldus de oproep.

Israël heeft sinds 1948 de meeste landbouwgronden van haar Palestijnse inwoners onteigend. Zonder enige compensatie. Bovendien onttrekt het land een groot deel van het grondwater onder de Palestijnse gebieden. Waar Israël zijn eigen bewoners moeiteloos de akkers laat beregenen, brengt de staat via het eigen waterleidingbedrijf Mekorot Palestijnse boeren hoge tarieven in rekening. Funest voor deze cultureel sterk aan hun grond gebonden bewoners. Zie recent onderzoekwerk van de stichting SOMO.

De bezetting van de Palestijnse Westelijke Jordaanoever levert Israël gebieden op, om nieuwe migranten naar toe te sturen en extra landbouwgrond te bewerken. Landbouw is een belangrijke pijler waarop de clandestiene nederzettingenpolitiek steunt.

Israël ontzegt Palestina de middelen (grond, water e.a.) om zich agrarisch te ontwikkelen. Sinds de bezetting in 1967 voert het een politiek van stelselmatige inbeslagname van Palestijnse grond en vernietiging van boomgaarden en gewassen. Enkel zo houdt kan Israël de mythe ‘Laat de woestijn bloeien’ in stand houden. Over de rug van de Palestijnse boeren. Vandaar de oproep ‘Koop geen Israëlische aardappelen’.