Vooraf kreeg deze derde zaterdag-op-rij de AH-bedrijfsleider in Glanerbrug de beweegredenen van de Palestina Werkgroep Enschede uitgelegd. Opdat hij wist van de oproep voor zijn deur om geen Apartheidspiepers te kopen. ‘‘Jullie stonden hier vorig jaar toch ook? Als je wilt, kun je hier straks binnen koffie drinken.’’ Geen onsympathiek welkom in het grensdorp.
Menig Duitse passant wandelde, wenkbrauwen fronsend, langs de mannen met hun opvallende sandwichborden ‘Koop geen Israëlische aardappelen’ en ‘Prik geen Palestijn Aan Je Vork’.
Dat de Duitse Bondsdag een week eerder de BDS-actie als anti-semitisch had geoormerkt, was bekend. Niet dat ruim zestig Israëlische en Joodse academici zich fel tegen deze uitspraak van de Oosterburen hebben uitgesproken.
Wetend of onwetend, ook in Glanerbrug roept de aardappelboycot bij het winkelend publiek reacties op van uitgesproken tegen, dan wel voor. Minstens vijftig flyers konden worden uitgedeeld. Vaak bleef het contact beperkt tot een vriendelijke groet, zoals van die ene man. Pas toen hij voorbij was, was de tekst achter op z’n jack te lezen: ‘’Camp David’. Zou hij geweten hebben van het destijds in de VS gesloten en veelbelovende Camp David Vredesakkoord (1978), tussen Egypte en Israël, omtrent de toekomst van Palestina?
