Mijn complimenten voor de organisatie van deze demonstratie, om het stilzwijgen over de catastrofe in Gaza Palestina te doorbreken, Breaking The Silence, over een plat gebombardeerde samenleving, ruim 18.000 doden, waarvan 8000 jongens en meisjes. En Nederland onthoudt zich van stemming.
Ons land beoordeelt mensen niet gelijk. Wel op glanzend papier, niet in de werkelijkheid. De ene mens is de andere niet. Want het hadden eens 18.000 gedode Israëliërs moeten zijn en 8000 Israëlische kinderen. En dan de overlevenden, gewond en ziek, in honger, dorst en kou. Dát had Nederland, dat had de westerse wereld nóóit getolereerd. Die ongelijkheid is tergend.
Ik ben van het geboortejaar 1946. Wat er onder Nazi Duitsland gebeurde, mocht niet weer passeren, werd er door onze opvoeders ingehamerd. Nooit Meer Nie Wieder, dat het ene volk zich boven het andere verheft.
Waar in Zuid-Afrika aan de Apartheid een einde kwam, Black Lives Matter, breekt die fase nu voor Israël aan. Dezelfde Apartheidspolitiek jegens de Palestijnen is gedoemd te mislukken. Palestinian Lives Matter.
Nog reppen Netanyahu en zijn kornuiten, ook in Nederland christelijke predikers, van een Groot Israël: hun droomland From the River to the Sea. Ik zeg: laten ze dat droomland samen waarmaken mét de Palestijnen: From the River to the See, Palestine Will be Free.
Vrede zij met jullie allen en met dat nieuwe Palestina.